หัวใจแม่…ไม่มีวันยอมแพ้

นางหน่อโชเอ หญิงชาวกะเหรี่ยง สัญชาติพม่า ปัจจุบันอายุ 44 ปี เป็นมารดาของบุตรสาวสองคนที่เธอรักยิ่ง เธอแต่งงานเมื่ออายุ 22 ปี ก่อนต้องอพยพจากบ้านเกิด เพื่อหลบหนีภัยสงครามในประเทศพม่าเข้าสู่ประเทศไทย โดยเริ่มต้นชีวิตใหม่ในศูนย์อพยพแม่สุรินทร์ จังหวัดแม่ฮ่องสอน ชีวิตในค่ายอพยพไม่ง่ายนัก ความเป็นอยู่ที่ยากลำบากบีบบังคับให้สามีต้องออกไปรับจ้างนอกค่าย และไม่นานเธอก็ตัดสินใจติดตามออกมาทั้งคู่ทำงานรับจ้างด้านเกษตรกรรมทุกประเภท ได้ค่าจ้างเพียงวันละ 100 บาท แม้จะเหน็ดเหนื่อยและรายได้น้อย แต่เธอยังมีความหวังว่าชีวิตจะดีขึ้นในอนาคต ทว่า ความหวังนั้นกลับพังทลาย เมื่อถูกนายจ้างโกงค่าจ้างที่ตกลงเดือนละ 3,000 บาท และบังคับให้ทำงานต่อ แม้ในช่วงตั้งครรภ์ เธอก็ต้องฝืนทำงานใกล้คลอด ด้วยความกังวลต่อลูกที่จะเกิดมาท่ามกลางความไม่ปลอดภัย สุดท้ายเธอและสามีตัดสินใจหลบหนี และเริ่มต้นชีวิตใหม่ในหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงที่พูดภาษาเดียวกัน

หน่อโชเอมักสอนลูกว่า “อย่าเอาเปรียบใคร และหากวันหนึ่งรู้สึกท้อ ให้หันกลับมามองหน้าแม่ แม่จะเป็นเหตุผลให้ลูกลุกขึ้นอีกครั้ง” ปัจจุบัน เธอยังทำงานรับจ้างทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นปลูกข้าวโพด พ่นยา ถอนหญ้า หรืออะไรก็ตามที่พอจะมีรายได้ ได้ค่าจ้างวันละ 300 บาท แบ่งเป็น 100 บาทสำหรับค่าอาหารและของใช้ 100 บาทเก็บไว้ส่งเสียลูกเรียน และอีก 100 บาทเก็บไว้เผื่อฉุกเฉิน

ความฝันของหน่อโชเอไม่ใช่ความร่ำรวย แต่คือการมีบ้านที่แข็งแรง ปลอดภัย ให้ลูกอยู่อย่างไม่ต้องอายใคร และสามารถต้อนรับเพื่อนได้อย่างภาคภูมิใจ แม้ชีวิตจะธรรมดาในสายตาผู้อื่น แต่หัวใจของเธอยิ่งใหญ่ เพราะยอมอด ทนเจ็บ และเหนื่อยเพื่อแลกกับอนาคตที่ดีกว่าของลูก