โพสเมื่อ : 3 กันยายน 2568
ในชุมชนบ้านห้วยปูหลวง ตำบลยางเปียง อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ ยังมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เปรียบเสมือน “คลังความรู้” และ “ครูภูมิปัญญา” ด้านการทอผ้ากะเหรี่ยง นั่นคือ ป้าแปะเบือย วัย 62 ปี ชาวกะเหรี่ยงผู้ใช้ชีวิตเรียบง่ายในพื้นที่ห่างไกล แม้ไม่ถนัดการสื่อสารด้วยภาษาไทย แต่ด้วยความรักและความผูกพันในภูมิปัญญาการทอผ้า ป้าแปะเบือยจึงไม่เคยขาดการเข้าร่วมประชุม อบรม หรือกิจกรรมใด ๆ ของกลุ่มทอผ้าประจำหมู่บ้าน
ป้าแปะเบือยเป็นหนึ่งในสมาชิกที่มีประสบการณ์สูงที่สุดของกลุ่ม เธอถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับลวดลาย เทคนิคการปลูกฝ้าย ปั่นฝ้าย และการทอผ้าแบบดั้งเดิมที่ได้รับการสืบทอดจากมารดาและสั่งสมมาตลอดชีวิต ให้กับสมาชิกกลุ่มอย่างไม่หวงวิชา
ผ้าทอพื้นเมืองของชาวบ้านห้วยปูหลวงมีรากฐานจากภูมิปัญญาบรรพบุรุษที่สืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน ลวดลายและสีสันได้รับแรงบันดาลใจจากวิถีชีวิตและธรรมชาติรอบตัว เดิมทีชาวบ้านใช้ฝ้ายที่ปลูกเอง และย้อมสีจากวัสดุธรรมชาติ เช่น เปลือกไม้ ใบไม้ และขมิ้น ซึ่งเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมและปลอดภัยต่อร่างกาย แต่เมื่อเวลาผ่านไป คนรุ่นใหม่หันมาใช้เส้นด้ายและสีย้อมเคมีที่สะดวกกว่า ทำให้วิถีดั้งเดิมเริ่มเลือนหาย
ด้วยความร่วมมือระหว่างป้าแปะเบือย กลุ่มทอผ้าบ้านห้วยปูหลวง และเจ้าหน้าที่มูลนิธิรักษ์ไทย จึงได้เริ่มโครงการฟื้นฟูการย้อมสีธรรมชาติอีกครั้ง แม้ในระยะแรกจะประสบปัญหา เช่น สีไม่ติดเส้นฝ้ายหรือสีอ่อนเกินไป แต่ทุกคนก็ร่วมกันแลกเปลี่ยนวิธีการ ทดลอง ปรับปรุง และเรียนรู้ไปด้วยกัน เกิดเป็นเวทีการพูดคุยและการเรียนรู้ระหว่างคนรุ่นเก่ากับคนรุ่นใหม่
ความสำเร็จครั้งนี้ไม่เพียงรื้อฟื้นองค์ความรู้ด้านการย้อมสีธรรมชาติให้กลับมามีชีวิต หากยังเสริมสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน และเป็นการส่งต่อภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่คนรุ่นใหม่ เพื่อใช้เป็นฐานในการพัฒนาคุณภาพชีวิตให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมในอนาคต
ชุมชนชาวลัวะ บนสันเขา บ้านก่อก๋วง ต.บ่อเกลือใต้ อ.บ่อเกลือ จ.น่าน มีการตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่ราบและพื้นที่ภูเขา หรือเชิงเขาที่ระดับความสูง 600-1,200 เมตรจากระดับน้ำ ได้อาศัยผืนป่าและตั้งรกรากในพื้นที่แห่งนี้มานาน จนถึงปัจจุบันเป็นพื้นที่อนุรักษ์ติดเขตอุทยานแห่งชาติดอยภูคา