ความรักที่พาเดินทางจากความสิ้นหวัง

โพสเมื่อ : 4 กันยายน 2568

เรื่องราวของ สุภาพ จันแปงเงิน – จากวันที่มืดมน สู่การเป็นแสงสว่างให้คนในชุมชน

ในห้องอันเงียบสงบ ปากกาถูกจับแน่นในมือ สุภาพ จันแปงเงิน นั่งเขียนจดหมายบอกลาครั้งสุดท้ายถึงคนที่เธอรักที่สุด – “ลูก” ความรู้สึกสิ้นหวังและความล้มเหลวถาโถม จนเธอเชื่อว่าตัวเองไม่ดีพอ ขณะที่ถ้อยคำลาสุดท้ายไหลลงบนกระดาษ ภาพวัยเด็กผุดขึ้นมาในความคิด เธอเติบโตจากครอบครัวยากจนในเชียงราย เป็นลูกคนโตที่ต้องช่วยพ่อแม่ทำงานตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ออกไปหาอาหารในป่า ดูแลน้อง ๆ และไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือเหมือนคนอื่น เมื่อแต่งงานกับสามีที่มีบทบาทเป็นผู้นำชุมชน เธอยิ่งรู้สึกกดดันจากสายตาและความคาดหวังของคนรอบข้าง แม้ทุ่มเทหัวใจทั้งหมดให้ลูก ๆ หวังให้พวกเขามีชีวิตที่ดีกว่า แต่ความผิดหวังก็ทำให้สุภาพโทษตัวเอง จมดิ่งลงสู่ห้วงมืด และคิดว่า “การจากไป” คือคำตอบสุดท้าย

เสียงที่พาเธอกลับมา

เสียงที่พาเธอกลับมา

ในวินาทีที่เธอเกือบปิดประตูชีวิต เสียงจากภายนอกดังขึ้นว่า “เอ็งยังมีแม่นะ” ประโยคสั้น ๆ แต่เหมือนจุดประกายไฟกลางความมืด สุภาพเปิดประตู ทิ้งจดหมาย และโผเข้าสู่อ้อมกอดของแม่ และเมื่อได้กอดลูกอีกครั้ง เธอตระหนักว่า เธอไม่มีสิทธิ์ยอมแพ้ ยังมีอีกมากที่ต้องทำ — เพื่อลูก เพื่อครอบครัว และเพื่อคนอื่นที่กำลังสิ้นหวัง

จากแปลงผักเล็ก ๆ สู่พื้นที่แห่งความหวัง

ด้วยกำลังใจจากครอบครัว สุภาพเริ่มต้นใหม่ในพื้นที่นา 3 ไร่ 3 งาน 75 ตารางวา ที่แม่ยกให้ เธอปรับพื้นที่เป็นแปลงเรียนรู้สำหรับเกษตรกรและผู้หญิงที่ต้องการโอกาสใหม่ ใช้ทุกเมล็ดพันธุ์เป็นสัญลักษณ์ของการฟื้นคืนความหวัง เธอสังเกตว่าหลายคนในชุมชนมีปัญหาจิตเวชหรือเกี่ยวข้องกับความรุนแรง จึงอาสาทำงานช่วยเหลือผู้ที่ถูกกระทำหรือกระทำโดยไม่รู้ตัว จนค่อย ๆ เกิดเป็นกลุ่มคนที่ลุกขึ้นมาช่วยกัน และได้รับการยอมรับจากชุมชน ปี 2557 สุภาพเดินไปที่องค์การบริหารส่วนตำบลแม่เงิน อำเภอเชียงแสน เพื่อขออาสาทำงานพัฒนาชุมชน เธอตั้งใจเรียนรู้กฎหมายและวิธีคุ้มครองผู้หญิง พร้อมเป็นแกนนำในโครงการต่าง ๆ ร่วมกับภาครัฐและองค์กรพัฒนาเอกชน ทำให้เธอมีความรู้และทักษะช่วยเหลือคนที่เผชิญชะตาเดียวกัน

ปัจจุบัน สุภาพทำงานร่วมกับอาสาสมัครในพื้นที่ ดูแลผู้ป่วยจิตเวช และช่วยเหลือกรณีความรุนแรงในระดับหมู่บ้าน–อำเภอ แปลงผักของเธอกลายเป็นศูนย์กลางให้ชาวบ้านและนักเรียนมาร่วมกิจกรรมสัปดาห์ละ 2–3 ครั้ง ความภาคภูมิใจของเธอ คือการได้เห็นลูก ๆ มีส่วนร่วม และครอบครัวมีความสุข อาหารเพียงพอ รายได้มั่นคง และชุมชนช่วยเหลือกัน

“ชีวิตและความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับฉัน มาจากความรัก ความเข้าใจ และการยอมรับในสิ่งที่ลูก ๆ เลือก พร้อมการให้กำลังใจกันและกัน นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันก้าวข้ามวันที่มืดมนที่สุดของชีวิตมาได้”

เรื่องราวอื่นๆ

ผู้หญิงมีหน้าที่แค่เลี้ยงลูก ?

ผู้หญิงมีหน้าที่แค่เลี้ยงลูก ?

แต่เดิมวัฒนธรรมของชาติพันธุ์มะลิ ผู้หญิงเวลาแต่งงาน ฝ่ายชายจะมีสิทธิ์เลือกคู่ครอง โดยที่ฝ่ายหญิงจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม...

การเปลี่ยนแปลงความคิดที่ก้าวสู่การเป็นผู้นำ

การเปลี่ยนแปลงความคิดที่ก้าวสู่การเป็นผู้นำ

จากความพยายามตั้งแต่เริ่มต้น ได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชายก็สามารถเป็นผู้นำได้หมด ขึ้นอยู่กับจิตใจของเราว่าเราจะตั้งใจทำขนาดไหน

ขยะทะเลปัญหาสำคัญของคนเกาะเต่า

ขยะทะเลปัญหาสำคัญของคนเกาะเต่า

คนส่วนใหญ่มักจะนึกถึงเกาะเต่า ในฐานะจุดดำน้ำระดับโลก หาดตามเว้าอ่าวที่มีอยู่รอบเกาะเป็นสวรรค์ของนักท่องเที่ยวที่ชอบดำน้ำ อ่าวลึกเป็นอ่าวที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเกาะเต่า เป็นจุดดำน้ำปะการังน้ำตื้น ที่มีนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่รู้จักกันดี

กลุ่มวิสาหกิจ หมู่บ้านก่อก๋วง ต.บ่อเกลือใต้ อ.บ่อเกลือ จ.น่าน

กลุ่มวิสาหกิจ หมู่บ้านก่อก๋วง ต.บ่อเกลือใต้ อ.บ่อเกลือ จ.น่าน

ชุมชนชาวลัวะ บนสันเขา บ้านก่อก๋วง ต.บ่อเกลือใต้ อ.บ่อเกลือ จ.น่าน มีการตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่ราบและพื้นที่ภูเขา หรือเชิงเขาที่ระดับความสูง 600-1,200 เมตรจากระดับน้ำ ได้อาศัยผืนป่าและตั้งรกรากในพื้นที่แห่งนี้มานาน จนถึงปัจจุบันเป็นพื้นที่อนุรักษ์ติดเขตอุทยานแห่งชาติดอยภูคา